Νέο κοίτασμα φυσικού αερίου (ΦΑ), νέος Αρχιεπίσκοπος, νέα πρόσωπα στο πολιτικό προσκήνιο. Τα νέα είναι καλά για την Κύπρο. Αντίθετα για τον γειτονικό Λίβανο, οι εκτιμήσεις του μέλλοντος είναι αποθαρρυντικές. Η άλλοτε ευημερούσα χώρα και η περισσότερο «φιλελευθέρα» μεταξύ των αυταρχικών του Μουσουλμανικού κόσμου, είναι έτοιμη να καταρρεύσει οικονομικώς ενώ η εθνική κυριαρχία της αμφισβητείται
από τη Χετζμπολάχ – μία τρομοκρατική οργάνωση , συντηρουμένη υπό της Ισλαμικής «δημοκρατίας» του Ιράν.
Η πρόσφατη συμφωνία του Λιβάνου με το Ισραήλ για την διαμοίραση του μοναδικού Λιβανικού κοιτάσματος ΦΑ , αμφισβητείται υπό της νέας Ισραηλινής κυβερνήσεως του Βενιαμίν Νετανιάχου που διαμαρτύρεται για τον χαρτοπόλεμο με την Αμερικανική εφημερίδα «Νιού Γιορκ Τάιμς» , από την οποία έχει υποφέρει συχνά η αντικειμενική αλήθεια.
Εν τούτοις, ο Λιβανοϊσραηλινός διαμερισμός των κοιτασμάτων ΦΑ στην ανατολική Μεσόγειο, αποτελεί ένα κακό προηγούμενο. Συνιστά Λεόντειο εταιρεία, μεταξύ εμπολέμων κρατών και μη αναγνωρισμένων αμοιβαίως χωρών π.χ. Λιβάνου και Ισραήλ , της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κατοχικού Τουρκοκυπριακού παρακράτους.
Ο αφύσικος συνεταιρισμός επιβάλλεται υπό του Αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ που πρωταγωνιστεί σε ανεφάρμοστες λύσεις (πχ. σχέδιο Ανάν) ενώ δεν έχει ακόμη ειρηνεύσει την Ουκρανία.
Η διανομή αλλότριων πραγμάτων ανοίγει την όρεξη διαφόρων καιροσκόπων , κατά την οποίαν σφετερίζονται δικαιώματα εις βάρος τρίτων και νομιμοποιούν τις παρανομίες στον ΟΗΕ (βλ. σχ. Τουρκολιβικό συμβόλαιο).
Τέτοιος κίνδυνος υπάρχει και για την Κύπρο από διαφόρους καλοθελητάς που διαμεσολαβούν για την εξασφάλιση των συμφερόντων τους , όπως βραχυχρονίως τα αντιλαμβάνονται.
Το μοντέλο Λιβάνου-Ισραήλ ακόμη και αν ευοδωθεί αποτελεί πειρασμό να επεκταθεί όχι μόνο στην Κύπρο η οποία στενάζει σχεδόν επί μία 50ετία από την Τουρκική εισβολή και κατοχή του 38% του εδάφους της αλλά στο Αιγαίον και στο Ιόνιον πέλαγος.
Υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες του Ελληνικού Αρχιπελάγους με τις προσπάθειες της Τουρκίας, Λιβύης και Αλβανίας αντιστοίχως όπου οι τρείς τελευταίες απορρίπτουν το διεθνές δίκαιον και επιβάλλουν το δίκαιον της αρπαγής. Με μία βασική διαφορά: Ότι η ισχύς της Ελλάδος δεν επιτρέπει τις διεκδικήσεις των.
– Η Τουρκία αμφισβητεί την Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ και πολύ θα ήθελε να διαμοιράσει τα κοιτάσματα που έχει ανακαλύψει η Κυπριακή κυβέρνηση με τις ξένες πετρελαϊκές εταιρίες – τώρα μάλιστα που έφτασαν τα 50 δις. μ3 βιογενούς ΦΑ. Ανάλογα κατά τον καθ. Φώσκολο είναι και τα κοιτάσματα της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης. Η Τουρκική κυβέρνηση προσφέρει προς τούτο την ισότιμη και κυρίαρχο θέση του ψευδοκράτους στον βορρά , για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος , όπισθεν του οποίου κρύβεται η Τουρκία ακόμη και για τους αμβλύνοες της δύσεως. Την Ελλάδα , «σκιάζει με τη φοβέρα» ο Ερντογάν όπως κατά το μακρινό παρελθόν (Διον. Σολωμός).
-Η Αλβανία, δορυφόρος της Τουρκίας απορρίπτει την συμφωνία διευθετήσεως της υφαλοκρηπίδος με την Ελλάδα που είχε αναγνωρίσει επί Μπερίσα και δεν αντιλαμβάνεται ότι εξαρτάται από την Ελληνική συγκατάθεση της υποψηφιότητας της στην ΕΕ.
-Η Λιβύη προσποιείται ότι δεν αντικρίζει της Αίγυπτο και τις Ελληνικές νήσους βορείως ,νοτίως και δυτικώς της Κρήτης και συμφωνεί με την Τουρκία να διαμοιράσει το ΦΑ που βρίσκεται εκεί – είναι σχεδόν βέβαιον στην Ελληνική και Αιγυπτιακή ΑΟΖ οι οποίες πρόσφατα διεκηρύχθησαν.
Το ΦΑ αέριο όμως δεν είναι Δούρειος Ίππος ούτε οι ‘ Έλληνες …Τρώες κι οι Αιγύπτιοι… Λωτοφάγοι. Όπως η Κασσάνδρα είχε προειδοποιήσει τους συμπατριώτες της να μην δέχονται «δώρα» από τους …Δαναούς (κατά τον Βιργίλιο) έτσι και τώρα Τούρκοι κι εγχώριοι και ξένοι δοκησίσοφοι καλόν θα ήταν να ξεχάσουν τους συνεταιρισμούς στις ξένες ΑΟΖ. Δεν ωφελούν αλλά μάλλον βλάπτουν την ειρηνική διαβίωση στην περιοχή.
